روانشناسی شناختی و یادگیری آموزشگاهی
سیماالسادات صفوی پور نایینی؛ رسول روشن چسلی؛ شهاب مرادی؛ ابوالفضل کرمی
چکیده
چکیدهپژوهش حاضر با هدف مقایسۀ تاثیرات آموزش مهارت‌های زندگی با و بدون آموزش ذهن‌آگاهی بر میزان تفکر منطقی- تجربی، و افکار منفی جوانان دارای آسیب جسمی- حرکتی انجام شد. روش پژوهش، آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری بود. جامعه آماری، شامل دانش‌آموزان پسر با آسیب جسمی- حرکتی دورۀ متوسطۀ دوم مدارس استثنایی شهر تهران بود. ...
بیشتر
چکیدهپژوهش حاضر با هدف مقایسۀ تاثیرات آموزش مهارت‌های زندگی با و بدون آموزش ذهن‌آگاهی بر میزان تفکر منطقی- تجربی، و افکار منفی جوانان دارای آسیب جسمی- حرکتی انجام شد. روش پژوهش، آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری بود. جامعه آماری، شامل دانش‌آموزان پسر با آسیب جسمی- حرکتی دورۀ متوسطۀ دوم مدارس استثنایی شهر تهران بود. نمونۀ پژوهشی، بدلیل حجم کم جامعه آماری، شامل همۀ افراد این جامعه در سال تحصیلی 1401-1400 می‌شد. با روش نمونه‌گیری هدفمند، 45 آزمودنی به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه گمارده شدند. گروه یک، آموزش مهارت‌های زندگی و گروه دو، آموزش مهارت‌های زندگی و آموزش ذهن‌آگاهی را دریافت نمود. گروه گواه، آموزشی دریافت نکرد. هر سه گروه، پیش و پس از دوره‌های آموزشی و یک ماه پس از پایان دوره‌ها، به پرسشنامۀ منطقی- تجربی اپشتاین و پاسینی (1999)، و پرسشنامۀ افکار خودآیند هالون و کندال (1980)، پاسخ دادند. تحلیل داده‌ها با روش تحلیل واریانس یکراهه، تحلیل واریانس اندازه‌گیری مکرر و تحلیل کوواریانس چند متغیره انجام شد. مقایسۀ گروه‌ها نشان داد، که هر دو مداخله تاثیرات یکسانی بر توانایی منطقی، درگیری منطقی، توانایی تجربی و افکار منفی شرکت‌کنندگان گذاشته است. می‌توان گفت، هر دو مداخلۀ آموزشی، منجر به تقویت سیستم‌های اندیشه‌ورزی منطقی و تجربی و کاهش افکار منفی می‌شود، که در مورد افراد با آسیب جسمی- حرکتی ارزشمند است.
